Moa Bones

Οι Moa Bones είναι το προσωπικό μουσικό project του Δημήτρη Αρώνη, το οποίο δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009 στην Αθήνα. Τα πρώτα τους βήματα έγιναν ουσιαστικά το 2006, όταν ξεκίνησαν να ηχογραφούν με το όνομα Palindrom τα πρώτα τους τραγούδια, με τη λιτή τους ενορχήστρωση να θυμίζει κάτι από την ψυχεδελική folk-pop τραγουδοποιία των 60s. To συγκρότημα εκείνη την εποχή αποτελείτο από τους Δημήτρη Αρώνη (φωνή, κλασική κιθάρα) και Ευαγγελία Ξυνοπούλου (φωνή, πιάνο).

Από αυτή την περίοδο των σκόρπιων ηχογραφήσεων, προέκυψε ένα mini EP τριών κομματιών με τίτλο “By my side”, το οποίο μοίρασαν στο κοινό το Μάιο του 2007 στο ΑΝ club, όπου συμμετέχουν ως opening act στη συναυλία του Gruff Rhys (Super Furry Animals).

Άλλες ξεχωριστές εμφανίσεις εκείνης της περιόδου ήταν στο 1ο Burnt Festival 2006 (Μικρό Μουσικό Θέατρο), στο Θέατρο Pοές το 2007 και στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής 2008 (Kinky Kong). Μέχρι το 2008, το γκρουπ κάνει live εμφανίσεις με διάφορους guest μουσικούς στη σύνθεσή του, αλλά σύντομα καταλήγει στο αρχικό ντουέτο.

Το φθινόπωρο του 2009, έχοντας πια αλλάξει όνομα, οι Moa Bones ξεκινούν τις ηχογραφήσεις του παρθενικού τους άλμπουμ με παραγωγό τον Κυριάκο Μουστάκα. O ήχος κινείται στην αισθητική των πρώιμων demos, όπου κυριαρχούν η κλασική κιθάρα, το πιάνο και τα φωνητικά, ενώ προστίθενται και λίγα κρουστά, kalimba και όργανα.

Οι ηχογραφήσεις και οι μίξεις ολοκληρώνονται 5 μήνες αργότερα στο Inhousemusic Studio από τον Κυριάκο και το Δημήτρη. Ο δίσκος περιέχει συνολικά 10 τραγούδια κα δανείζεται τον τίτλο του από το ομώνυμο τραγούδι “Aquarelles”, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ρομαντική-δραματική ταινία από την Δανία, με τίτλο “Reconstruction”.

RELEASES

Aquarelles

To «Aquarelles» είναι μια συλλογή τραγουδιών, με δημιουργική αφετηρία τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, που όμως έρχεται καταγεγραμμένη στο σήμερα με μια ματιά απόλυτα συγχρονισμένη με τα σύγχρονα και εκάστοτε παγκόσμια ρεύματα, χωρίς βέβαια να χάνει την ιδιαίτερή της, ξεχωριστή ταυτότητα. Έχει μια διάθεση νεανική, φρέσκια και διηγηματική. Folk φόρμες της πρόσφατης, κυρίως, αμερικάνικης τραγουδοποιητικής παράδοσης αναμειγνύονται με Βρετανικές επιρροές, χωρίς ν’ απουσιάζουν οι alternative υφολογικές αναφορές. Ευαισθησία και μελαγχολία στη στιχουργία, εύθραυστες ατμόσφαιρες και ακουστικός ήχος, οικείος, ζεστός, απερίγραπτα γνώριμος ώρες-ώρες, τόσο που μπορεί και να ξαφνιάσει τον ακροατή. Ανεπιτήδευτη απλότητα και συνθετική ουσία αιχμαλωτίζουν γλυκά κι εκείνο που ζητάνε, δεν μπορεί παρά να είναι μια αδιαμαρτύρητη παράδοση στα χρώματα και τις αποχρώσεις μιας ακουαρέλας.

AUDIO

VIDEO

GALLERY